Van Auckland naar Shanghai
Door: bertyengerard
Blijf op de hoogte en volg berty en gerard
04 April 2011 | China, Sjanghai
Tegen 5 uur haalden we onze auto op in het hotel en reden naar het vliegveld voor onze vlucht naar Shanghai. Op het vliegveld hebben we voor het eerst sinds jaren gegeten bij Mc Donalds (vanwege verbouwingen waren de meeste restaurants gesloten). Er was zoveel keus. Het enige wat nog in onze herinnering zat was de Big Mac. Die hebben we maar genomen. Het was geen onverdeeld genoegen: de broodjes waren nog steeds klef.
Om 12 uur 's nachts vertrok ons vliegtuig.
Na een voorspoedige vlucht kwamen we de volgende morgen om 7 uur aan in Shanghai. We zouden daar opgehaald worden door een Engels sprekende chauffeur. Er stonden al tientallen met naambordjes te wachten op arriverende passagiers, maar onze naam stond er niet bij. Gelukkig bood een baliemedewerkster aan ons te helpen en belde het taxibedrijf. Na enige tijd verscheen onze chauffeur: een oud mannetje met een paar rotte tanden in zijn mond. Zijn Engels bestond slechts uit: 'Solly'. Maar we waren allang blij dat we opgehaald werden.
Ons hotel lag 45 km vanaf het vliegveld. De rit erheen duurde een uur en voerde enkel over viaducten. Onder onze rijbaan waren andere die afsloegen naar suburbs en woonwijken. In het begin zag je nog laagbouw, maar dat ging later over in hoge flats en wolkenkrabbers. Dat was toch even wennen na de rust van Nieuw Zeeland. Ons hotel lag aan een binnenring van de stad en was als zodanig haast niet te herkennen: het was ingebouwd in een Olympisch stadion van de Spelen van 2008. Onze kamer lag op de 6e verdieping en we keken uit op de tribune met wat daglicht van een trap ernaast, wel heel bijzonder. We lieten de vitrage maar dicht. Het hotel was verder prima.
Met de metro, die vlakbij was, gingen we meteen de 'stad' in (18,3 miljoen inwoners). Bij aankomst in de binnenstad kwamen een paar meisjes naar ons toegelopen die duidelijk zagen dat we toeristen waren (dat zagen er wel meer). We hadden een geanimeerd gesprek met ze. Het bleken studentes Engels te zijn. Ze legden ons de highlights van Sh. uit en nodigden ons zelfs uit met ze thee te gaan drinken. Dat sloegen we maar af.
In de belangrijkste winkelstraat, de Nanjing Road, waren we echt een bezienswaardigheid: twee van die grote reuzen. We werden zelfs een paar keer op de foto gezet. Je zag ook niet veel westerlingen, i.t.t. Hong Kong.
We namen weer een busrondrit. Met een voetgangerstreintje gingen we door een tunnel onder de Huangpu rivier (een toeristische rit met allerlei pyschedelische lichteffecten). Enigszins high kwamen we aan de overkant in de wijk Pudong aan in het zakendistrict. Hier zagen we kantoren in gigantische wolkenkrabbers. Het kostte ons behoorlijk wat moeite om de goede bus weer te vinden. De, goedwillende, Chinezen stuurden ons van het kastje naar de muur. Uiteindelijk in de goede bus over een wirwar van snelwegen de rivier weer overgestoken. We hadden bij onze bustour ook een cruise van een uur geboekt, 's avonds om half zeven. Om 17.50 moesten we ons hiervoor inchecken. Omdat we al behoorlijk moe waren, voelden we er niet veel voor om daarna nog te gaan eten. Een restaurant aan de Bund (wandelboulevard langs de rivier)vlakbij de boot was bereid om ons al om 5 uur van eten te voorzien, heel lekker. De serveerster liep het vuur uit de sloffen om ervoor te zorgen dat we op tijd klaar waren voor de cruise.
Bij de boot troffen we een paar Amerikanen aan. Met hen hebben we binnen gezeten. Het was heel gezellig. Het viel ons op, ook in N.Z., dat je heel snel contact hebt met Amerikanen. Ze vragen waar je vandaan komt en wat je voor de kost doet en het gesprek barst los. Diversen zijn ook in Nederland geweest of hebben hier familie. Het is wel oppervlakkig maar ook erg gezellig. De cruise was schitterend: prachtig uitzicht op de verlichte gebouwen rond de rivier.
Moe maar voldaan weer met de metro terug, waarna we om 9 uur met de tong op onze schoenen aankwamen in het hotel. Het was de moeite waard.
29 maart: Vanmorgen met de metro naar een oude Chinese wijk met karakteristieke huizen in smalle straatjes, een echte bezienswaardigheid ook voor Chinezen. Ook een bijzondere tuin bekeken: de Yu Yuan tuin. Daarna, als enige westerlingen, geluncht in een groot selfservice restaurant. We namen iets wat ons betrouwbaar overkwam en het was erg lekker. Toen op ons gemak terug naar ons hotel. we vonden het wel welletjes zo. Hier lekker gezwommen in een 20-meter bad en daarna in het hotel gegeten.
Op de 12e verdieping was een bar, in de skybox van het stadion, waar we een afzakkertje hebben genomen. Toen was het alweer de laatste nacht van onze vakantie in een indrukwekkende stad.
Hiermee eindigt definitief ons reisverslag. We hopen dat jullie het leuk vonden, wij in ieder geval wel. Hoewel de internet omstandigheden niet alijd ideaal waren, vonden we het fijn om jullie deelgenoot te maken van onze reis in zo'n prachtig land. Voor de laatste keer:
veel liefs,
Gerard en Berty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley