we maken heel wat mee

Vanmorgen voordat we op stap wilden gaan, ging ineens een sirene af. We dachten eerst dat het Gerard was die de koffer tegen een knop had gezet, maar toen het alarm bleef loeien, alle lampen uitgingen, keken we toch maar even op de gang. Daar troffen we meer hotelgasten aan en ook personeel. Er werd ons gezegd naar buiten te gaan via de trap.
Buitengekomen dachten we eerst dat het een oefening was i.v.m de tsunami. Er waren ook mensen bij die net hun bed uit waren. Na een tijdje kwam de aap uit de mouw: er verschenen een paar schreeuwende Japanners waaronder een die drijfnat was. Hij had zitten roken waardoor de sprinklerinstallatie en het brandalarm aan waren gegaan. De brandweer verscheen en na een tijdje wachten mochten we weer naar binnen. Mensen die op de 1e of 2e verdieping zaten moesten met personeel mee. Zij hadden waarschijnlijk waterschade. Onze kamer bevindt zich op de 6e etage. Daarom konden we er best om lachten, maar anders (?!).
Hierna zijn we met de gondel boven de berg gegaan, waar allerlei attracties zijn: bungee-jumpen, para-sailen, zomerbobsleeen, enz. Heel spectaculair allemaal, maar niet voor ons: we vonden de morgen al spectaculair genoeg. We wilden jullie dit niet onthouden. Straks gaan we lekker uit eten aan het meer. Het weer is heerlijk: 24 graden.
Maaike, de reistijden vallen reuze mee tot nu toe. We waren hier en in Te Anau al begin van de middag gearriveerd. Morgen hebben we wel een lange reis voor de boeg: over de Haast pas naar de westkust, weer de bergen in, naar de Franz Jozef gletsjer. We weten niet wanneer we weer in staat zijn een reisverslag te plaatsen. we hebben wel wat foto's geplaats. Kost erg veel moeite en niet alles lukt.
Tot de volgende keer,
Gerard en Berty